dagboek

Lieve schat,
De tijd verwijdert ons van elkaar, of ik het nou wil of niet. (Nou dat laatste natuurlijk.) Maar lieverd wat voel je plotseling weer dichtbij! Zó fijn! Zó'n compleet gevoel!

Het komt doordat je lieve nichtje bij ons logeert. Ze slaapt op jouw kamertje. Ik verschoon haar op jouw aankleedkussen en wat doet ze me dan aan jou denken! Vooral dat lieve mollige lijfje dat dan op de commode ligt terwijl ik haar een luier voor doe! Voor mijn gevoel is ze precies net zo groot als jij was, terwijl ze toch echt een stuk ouder is. Haar moeder zei laatst al dat ze haar ook zo veel op jouw vindt lijken. Toen zag ik het niet zo, maar nu des te meer! Ze kijkt me aan met van diezelfde grote donkere ogen en ze heeft dezelfde piekhaartjes als jou.
Alleen dat mondje, dat is compleet anders. Vanmiddag keek ik nog naar je foto en besefte hoeveel ik van dat speciale mondje vanaf moment één ben gaan houden! Die lieve lipjes en dan dat tongetje ertussen, om zo -op jouw manier- je mondje te kunnen sluiten.

Och wat hadden we toch graag gehad dat je ‘gewoon’ een gezond meisje was geweest zodat je nog bij ons had kunnen zijn. Zodat jíj onze babykamer had kunnen vullen. Jij ipv een logerend nichtje(hoe lief zo ook is) of Ralph die af en toe bij harde storm op jouw kamertje slaapt. Nee jij, ons eigen lieve kleine meisje, jóu hadden we zo ontzéttend graag nog hier bij ons willen hebben...

Reageer   Reacties bekijkenReacties verbergen   Er is nu 1 reactie.

Lieve Emanuelle,

Ik heb weer zo’n behoefte om over je te schrijven. De laatste tijd is mijn verlangen naar jou weer zo groot dat ik je zo graag in mijn armen wil sluiten. Het liefst stijg ik op naar de Hemel om je daar vast te pakken en je nooit meer los te laten.
Lief lief meisje ik voel zoveel liefde voor jou, maar die kan ik je niet meer geven dat doet zoveel pijn.
Het liefst zou ik weer bepaalde momenten met je willen delen maar helaas kan dat niet meer.
Toch wil ik ze graag nog noemen omdat ze zo bijzonder waren.
Als ik kijk naar filmpjes over jou en waar jij je mama aankijkt dan breekt mijn hart. Hoe vaak lag je niet in je favoriete houding en hoorde je dan je mama dan gingen je ogen gingen op zoek naar haar. En het moment dat jouw oogjes je mama hadden gevonden.... dat vond ik zó speciaal! Het contact dat je dan had met je mama was zo bijzonder en mooi om te zien. Het maakt me verdrietig als ik dat nu (op film) zie, omdat ik het je mama zo gun om dit weer opnieuw met jou te delen.
Ook de momenten dat ik met jou samen was waren heel speciaal. Ik weet nog wel dat je in het WKZ -vlak voordat je naar Amersfoort ging- je een keer heel helder en ontspannen was.
Je keek me heel lang aan met die lieve oogjes. Een beetje vochtig waren ze en zó lief. Als ik moet beschrijven hoe lief je naar me keek dan kan ik dat niet omdat geen enkel woord dat gevoel kan beschrijven.
Het enige wat ik kan doen is het filmpje hier te plaatsen zodat iedereen kan zien hoe lief je altijd uit je oogjes keek en dan pas kan men misschien begrijpen hoe veel ik van je hou en hoe erg ik je mis.
Als ik dat filmpje weer zie dan ben je weer zo dicht bij me en wordt mijn verlangen zo groot om je lieve mondje te kussen, je wangetjes te voelen, je handjes vast te pakken eigenlijk wil ik alles van je weer voelen.
Lieve Emanuelle je hebt een lieve mama en een lieve grote broer allebei missen ze jou heel erg.
Wat raakt het me diep als ik Ralph hoor praten over jou; dat doet hij met zoveel liefde.
Toen hij een keer op de trampoline stond te springen( en dat kan hij heeeel goed en hoog) toen wilde hij zo hoog springen helemaal naar de hemel toe en naar zijn zusje. Zo lief!!
Mijn leven gaat door zonder jouw aanwezigheid, maar mijn lichaam is verweven met die van jou en zo voel ik je altijd heel dichtbij me.

Liefs Papa.

Reageer  

Vandaag weer even bij je grafje geweest. Ook omdat Thomas die naast je ligt begraven, nu precies een jaar geleden overleed.
En terwijl ik de kaarsjes aansteekt vraag ik me af hoe het toch kan dat ik dit zo rustig kan doen, hoe het kan dat ik het niet uitschreeuw: mijn kind ligt hier, nééé!!!
Hoe kan het?

Misschien wel omdat ik het gewoon niet geloof dat het zo is. Alsof mijn verstand het aangenomen heeft maar mijn gevoel weigert het te accepteren. Het is zó onwerkelijk, het wil er gewoon niet in.
En de heerlijke waarheid is ook dat ze daar niet is, maar dat ze in de hemel is.
Ja daarom kan ik daar, zonder het uit te schreeuwen, heel rustig een kaarsje aansteken.
Een kaarsje om mijn lieve kleine meisje te gedenken...

Reageer  

.
.
.
.
.
.
En als God met ons is,
wie zal tegen ons zijn?
Rom. 8:31

Reageer  

Lief meisje,
Wat wordt je gemist!!
Door je lieve tante Iemke(gastenboek), door ons, door je broer:
Vanavond zaten we een boekje over de hemel te lezen. Het ging over hoe de hemel is en wat je daar allemaal zal gaan doen. En toen we bij de bladzijde kwamen waar stond dat je daar vast ook met heel veel vriendjes mag spelen voegde ik er aan toe: en dan kan je ook met je zusje spelen! Ralph reageerde daar zó ontzéttend blij op dat mijn hart brak. “Ja met zusje, met mijn zusje!” riep hij zo oprecht blij.
Bijzonder (en mooi) dat Ralph ondanks zijn leeftijd en dat hij je maar zo kort heeft gekend toch zóveel van je houdt!

Het is weer bijna kerst. De tijd van ‘Immanuel’. Wat doet het ons goed om deze Naam te horen, want het doet ons uiteraard steeds aan jou(w naam) denken. En aan die prachtige betekenis dat God met ons is. Nu en straks in de Hemel!

Ralph heeft er zin in! En wij ook!

Tot daar lieve schat!

XXX

Reageer  

Alhoewel je de maand december niet hebt gehaald hier op aarde, missen we je nu tijdens de sinterklaastijd toch weer meer dan normaal. Misschien omdat het een kinderfeest is, misschien omdat je dit als gezin viert, ik weet niet precies wat het is.
Maar bij de inkopen doen begint het al: ik koop van alles voor Ralph, maar voor jou is het niet meer nodig. Maar wat gaat dat tegen mijn gevoel in! Je hoort er zo bij!
En daarom besluit ik toch wat voor je te kopen: hartjes voor op je grafje. Bijzonder ook dat je vader diezelfde dag, zonder dat we het van elkaar weten, ook rose bloemetjes voor je koopt...

En vanavond was het pakjesavond. We vieren het met je nichtjes. De avond begint voor mij meteen goed doordat je nicht Caroline mijn telefoon in d’r handen krijgt en fotootjes van jou gaat zitten kijken. “Oh zo lief hè?” klinkt er een paar keer. Caroline is altijd heel betrokken bij jou geweest. Ook nadat je overleden was bleef ze over je praten en naar je vragen. Echt heel bijzonder lief!
Later als mijn cadeautje voor jou uit de zak wordt gepakt komen al je nichten erbij staan om mee te helpen met uitpakken. Ze vinden de hartjes prachtig. “Voor op haar grafje” zegt Caroline weer. Dan komt papa met zijn cadeautje en de meiden ontdekken enthousiast dat er een gedicht bij zit. Ik lees het in een vlot tempo voor, om mijn gevoelens maar een beetje te onderdrukken, want wat zegt jouw papa mooie dingen in dit gedicht! En dat terwijl hij nog nooit eerder een gedicht heeft geschreven (omdat hij dat volgens eigen zeggen niet kan)! Uit liefde voor jou(en voor Ralph en mij) heeft hij dit gedaan! Lief van papa hè?

De rest van de avond is het één groot uitpakfeest voor je broer en je nichtjes, en ik vind het helemaal prima: jouw naam is genoemd en meer dan dat en daar ben ik héél blij mee want zo was je er toch bij!

Een stukje van het gedicht:
Vooral op zo’n dag als vandaag is het gemis groot en intens
Haar naam blijven noemen speciaal vandaag dat is je grote wens
Wat een geluk dat Ralph er is want hij brengt elke dag weer een lach op jouw gezicht
Door hem schijnt bij jou door de donkere wolken weer het zonlicht
Ik wil je bedanken voor je doorzettingsvermogen, je energie en je kracht
Door die dingen werd ook mijn pijn en verdriet vaak verzacht
Die pijn en verdriet is straks voorgoed voorbij;
We zullen dan zijn met Emanuelle weer aan onze zij!

En zo is het!!! Tot snel lieve lieve schat!!!

Reageer   Reacties bekijkenReacties verbergen   Er zijn nu 2 reacties.